Grieken En Romeinen Tekening

"Waarom de griffioen?"

Jean-Yves Ferri licht een tipje van de sluier op: " Ik werd op het idee gebracht door een gebeeldhouwde voorstelling van de tarasque: dat is een huiveringwekkend dier uit Keltische legendes… Konden onze voorouders werkelijk hebben geloofd dat er zulke vreemdsoortige monsters bestaan?
Er waren nog maar weinig ontdekkingsreizigers in de Romeinse oudheid. De terra bleef daarom grotendeels incognita. Wel waren er in Rome al bijzondere dieren als olifanten en neushorens te zien geweest. Dus waarom zouden de Romeinen moeten twijfelen aan het bestaan van even onvoorstelbare dieren? Hadden de oude Grieken sommige van die beesten (medusa, centaurs, gorgonen…) niet al eerder en heel overtuigend beschreven?
Ik hoefde uit het bestiarium van de mythologie maar een dier te kiezen waar het hele verhaal om zou draaien. Het werd de griffioen. Hij is half adelaar, half leeuw (met de oren van een paard) en heerlijk mysterieus.
De Romeinen zouden het wel slikken, daar was ik niet bang voor. Maar de Galliërs? Hoe kunnen we Asterix, Obelix, Idefix en druïde Panoramix zover krijgen dat ze zich laten meeslepen in een afmattende en met hindernissen bezaaide zoektocht naar zo'n fabeldier?
Om dat te weten te komen, moet u het album lezen. Ik ben tenslotte niet de godin Wikipedia, die alles onthult…"

Nu worden we toch wel erg nieuwsgierig en willen we alles weten…

Alles wordt opgehelderd in Asterix en de griffioen , vanaf 21 oktober verkrijgbaar in alle boekhandels!

Een expeditie in het land van de Sarmaten

In West-Europa was de Romeinse cultuur stevig verankerd (ook al bleef een Gallisch dorpje dapper weerstand bieden aan de overheersers!). In het oosten had je Barbaricum. Dat was een enorm, nog onontdekt en woest gebied, waar volkeren met vreemde namen woonden. Bijvoorbeeld DE SARMATEN

De Sarmaten waren nomaden. Ze leefden tussen de 7^e eeuw v.C. tot in de 6^e eeuw van onze jaartelling ten noorden van de Zwarte Zee. Ze verdrongen de Scythen in Oekraïne, bezetten de Hongaarse laagvlakte en overheersten alle steppen tussen de Oeral en de Donau. Dit maakte hen de voorouders van de Slaven.

"Ik wilde een denkbeeldig gebied oproepen, een soort fictief "Sarmatisch koninkrijk". Daarom viel de keuze op een streek tussen Rusland, Mongolië en Kazachstan. In die contreien in het uiterste oosten van Europa werden graven van nomadische krijgers gevonden. Bovendien schreef de Griekse dichter Aristaeus van Proconnesus er rond 600 v.C. een wonderlijk reisverslag over. Dit bracht mij op het idee om in zijn voetsporen te treden en mijn Sarmatenvolkje met zijn folklore van yurten en sjamanen daar te vestigen."